1993, Pasja grote vrienden met Rodes.
Ook onze Rodes is er nu niet meer.
Hij werd 2 april 1991 geboren en is 25 november 2005 overleden.
 

Hier 12 jaar oud. Een paar maanden na deze foto heeft Pasja een inbreker het huis uit gejaagd. Het was 's middags rond kwart over 5 en in november is het om die tijd al donker. Pasja lag voor in de kamer te slapen en omdat het gehoor op die leeftijd toch   behoorlijk minder is, hoorde ze het pas toen de inbreker na het forceren van het keukenraam achter in het huis, binnen was. Toen we thuis kwamen stond de keuken vol moddersporen en in de deuropening naar de kamer, stond een keukenstoel. Het vermoeden is, dat Pasja daar vreselijk tekeer is gegaan (want dat kon ze!) en de inbreker haar heeft afgeweerd met een keukenstoel. Waarna hij zonder wat mee te nemen snel weer is vertrokken om bij de buren om de hoek wel zijn slag te slaan. Daar werden: geld, pasjes, sieraden en kleding meegenomen. Dat is ons bespaard gebleven en hiervoor zijn wij Pasja voor altijd dankbaar!

GEDICHT

Twee dagen later.

Lieve Pasja,

Bijna dertien jaar hoorde je bij ons gezin,
maar daar kwam plotseling verandering in.
Zo snel hadden we het nog niet verwacht.
Er kan veel veranderen zo onverwacht.
Het werd de laatste tijd wel minder
en daarvan had jij veel hinder.
Je kon niet meer hard hollen,
maar nog wel met ons dollen!
Steeds moeilijker kon je je mand uitkomen,
waar je veel lag te dromen.
Soms kon je niet meer lopen,
maar daar ging ik pillen voor kopen.
Die hielpen je dan op de been
en je kon weer overal met ons heen.
Het liefst ging je naar het bos,
maar ook achter de dijk liep je graag los.
Vroeger liep je ver voorop,
maar de laatste tijd, steeds verder achterop.
Je wil, je blijheid en enthousiasme bleef tot het eind.
Ook toen hield je je kop nog lang overeind.
Je laatste uur waren we bij jou,
gelukkig maar, want je was ons ook altijd trouw.
Plotseling zat je rechtop en keek me aan
en dacht misschien, nu kan ik vredig gaan.
Tot de laatste zucht reageerde je op mijn stem,
waar ik heel dankbaar voor ben.
Ik zei van verdriet: Pasja, dit doe je niet, dit doe je niet!
Je mag niet doodgaan! Dat kan niet, dat kan niet!
Plots was het gebeurd,
waardoor nu heel veel getreurd.
Op je plaats in je mand bleef je nog tot de volgende middag thuis,
maar toen moest je toch echt weg van huis.
We brachten je samen voor een crematie naar Schagerbrug
en na een moeilijk afscheid, reden we met z'n tweeën terug.
Stil van verdriet, misschien begrijpt een ander dat niet.
Je hebt ons tijdens je leven zoveel fijne dingen gegeven.
Je liefde, je vriendschap, je vrolijkheid en je trouw.
O wat houden we van jou!!!
Daarna hebben wij jouw rondje gelopen in het bos
en zo zonder jou, kwamen er veel tranen los.
Er lagen zoveel stokken om mee te gooien, niet om aan te zien.
Toeval misschien?
Dit was ons afscheid nemen van jou.
Je moet weten: we houden voor altijd van jou!

Lieve Pasja, voor altijd in ons hart.

Annemiek

GEDICHT

Lieve Pasja,

Altijd was je om mij heen.
Nooit voelde ik mij alleen.
Bijna je hele leven heb ik samen met je gedeeld.
Nee met jou heb ik me nooit verveeld.
Zes weken oud, toen kwam je en ik ben meteen voor je gezwicht.
Ja het was liefde op het eerste gezicht.
Nog kan ik in mijn oren
jouw vrolijke geblaf horen.
Ook kon het geblaf onvriendelijk zijn.
Een inbreker in ons huis vond dit niet fijn.
Want heel erg geschrokken,
is hij haastig zonder buit vertrokken.
Om even verderop naar de buren te gaan,
waar hij wel zijn slag kon slaan.
Zij hadden niet zo’n trouwe moedige hond als jij,
dus was de weg voor hem daar vrij.
Het was in november 2000, vandaar deze gedachten nu weer.
En een half jaar later, in mei 2001 was jij er plots niet meer.
Ach kon ik je nog maar even aaien, knuffelen en bij je zijn.
Na anderhalf jaar doet het verlies van jou nog steeds veel pijn.
Geen dag gaat er zonder dat ik aan je denk voorbij.
Het voelt als gisteren voor mij !

Lieve Pasja voor altijd in mijn hart.

Annemiek

HET REGENBOOG VERHAAL

De Regenboog-Brug.
Ergens aan de hemel ligt de Regenboog-Brug.
Als een huisdier sterft dat heel dierbaar voor je was,
dan gaat het naar de Regenboog-Brug.
Daar zijn weiden en heuvels voor al onze bijzondere vriendjes,
waar ze kunnen rennen en met elkaar spelen.
Daar is een overvloed aan voer en water en altijd schijnt er de zon.
Ze voelen zich daar lekker warm en behaaglijk.
Zieke en oude dieren zullen genezen en weer vitaal worden.
Gewonde of verminkte dieren zullen helen en weer kracht krijgen.
Zoals we ze ons herinneren van de tijden die vervlogen zijn.
De dieren zijn daar blij en tevreden.
Alleen missen ze degene die zo bijzonder voor ze was,
"ze missen jou"!
Ze rennen en spelen allemaal met elkaar.
Maar op een dag zal er plotseling één stil blijven staan.
De heldere ogen staren strak in de verte,
het gespannen lichaam beeft.
Opeens rent hij weg uit de groep,
hij vliegt over het groene gras,
al sneller en sneller dragen zijn poten hem.
Hij heeft jou gezien
En als jullie elkaar eindelijk ontmoeten,
omhels je elkaar in vreugdevolle hereniging,
om nooit weer gescheiden te worden.
Blij knuffelt hij je gezicht.
Je handen strelen weer zijn lieve kop,
 je kijkt opnieuw in de vertrouwde ogen van je huisdier.
Dat al zo lang uit je leven weg was,
maar nooit uit je hart.
Dan gaan jullie samen over de Regenboog-Brug.

May I go now?
Do you think the time is right?
May I say goodbye to pain filled days and endless lonely nights?
I’ve lived my life and done my best an example tried to be.
So can I take that step beyond and set my spirit free?
I didn’t want to go at first, I fought with all my might.
But something seems to draw me now to a warm and living light.

 I want to go, I really do.
It’s difficult to stay.
But I will try as best I can to live just one more day.
To give you time to care for me and share your love and fears.
I know you’re sad and affraid, because I see your tears.
I’ll not be far, I promise that, and hope you’ll always know...
That my spirit will be close to you where ever you may go.    

Thank you so for loving me
You know I love you too.
That’s why it’s so hard to say goodbye and end this life with you.
So hold me now just one more time and let me hear you say...
Because you care so much for me,
You’ll let me go today

Lieverd  voor altijd in ons hart